Πέντε μήνες πριν...

Αναδημοσιεύω τμήμα από το άρθρο μου στον Ηπειρωτικό Αγώνα με τίτλο: ''Να δοθεί μια ευκαιρία στους νέους''. 

Η διαπίστωση της ανεπάρκειας της πολιτικής και διοικητικής "ηγεσίας" είναι ευρέως διαδεδομένη σε όλη την χώρα. Πλήθος τα παραδείγματά της. Στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν πρόκειται περί απλής ανεπάρκειας ανθρώπων, καλών κατά τα άλλα προθέσεων. Βαθειά εδραιωμένη είναι η πεποίθηση ότι αυτή η εμφανιζόμενη ανεπάρκεια καλύπτει συγκεκριμένες λειτουργίες που σχετίζονται με συγκεκριμένα συμφέροντα και ‘’πολιτικές’’ επιδιώξεις. Ότι αυτά τα συμφέροντα χρησιμοποιούν ως μοχλό την διαφθορά για να διασφαλιστούν.

Έχει κανείς για παράδειγμα την αφέλεια να πιστεύει ότι το θέμα της Siemens ή των φαρμάκων σχετίζεται απλώς με την ανεπάρκεια ορισμένων; Μάλλον με την ικανότητα κάποιων άλλων συνδέεται περισσότερο. Η ανεπάρκεια και το ανοικτό χέρι της ιεραρχίας στην λήψη των αποφάσεων είναι το μέσο για την υλοποίηση των στόχων τους. Εθελοτυφλούμε αν δεχθούμε ότι αυτά τα φαινόμενα αφορούν μόνο στα μεγάλα ζητήματα. Βρίσκονται δίπλα μας, καθημερινά και σε διάφορους βαθμούς έντασης και έκτασης.

Πως αναμένουμε να αντιδράσει η πολιτική "ηγεσία" στη πίεση που της ασκείται και που συμπυκνώνεται στην πολύ απλή και ευρέως διαδεδομένη διαπίστωση: "ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ";

Είτε είμαστε έτοιμοι να το αποδεχθούμε, είτε όχι. Είτε μπορούμε να το ανατρέψουμε, είτε όχι. Είτε είμαστε σε θέση να αντιπροτείνουμε, είτε όχι είναι απολύτως βέβαιο ότι η πολιτική "ηγεσία" θα προσπαθήσει να διαιωνίσει την κυριαρχία της. Είναι υποχρεωμένη να το κάνει απέναντι στο ίδιο της τον εαυτό και φυσικά θα το κάνει. Θα χρησιμοποιήσει για αυτό το σκοπό όλα τα μέσα που έχει στην διάθεσή της. Τα μέσα αυτά δεν είναι άλλα από αυτά που χρησιμοποίησε και χρησιμοποιεί μέχρι σήμερα για να αναρριχηθεί και να εγκαθιδρυθεί.

Υπάρχει σήμερα ένα πάνδημο αίτημα: ΟΛΑ ΣΤΟ ΦΩΣ. Πρέπει να αναγνωρίσουμε, και
νομίζω ότι το αναγνωρίζουν οι περισσότεροι, ότι αν υπάρχει μια ελπίδα να έχει τύχη αυτό το αίτημα οφείλεται στο πείσμα και την επιμονή του Γιώργου Παπανδρέου. (Ας θυμηθούμε τις λοιδορίες που υπέστη, από όλες τις πλευρές, όταν μίλησε για Σικελούς).

Βρισκόμαστε υπό κατοχή. Σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης δεν είμαστε οι μόνοι. Δεν μπορούμε όμως παρά να στηριχθούμε στις δικές μας δυνάμεις για να βγούμε από το αδιέξοδο.  Τριάντα έξη χρόνια μετά την ανατροπή της δικτατορίας οφείλουμε να ανατρέψουμε κατεστημένες αντιλήψεις, πρακτικές και συμφέροντα. Σε κάθε χώρο. Η λύση δεν μπορεί να είναι άλλη παρά η εμβάθυνση και η διεύρυνση των δημοκρατικών μας θεσμών.

Η Διοικητική Αναδιάρθρωση της χώρας ο γνωστός σε όλους μας Καλλικράτης, όπως και ο Καποδίστριας, καταψηφίστηκε από την μειοψηφία της Βουλής. Οι περισσότεροι όμως ελπίζουν ότι μπορεί πράγματι να αποτελέσει έναν μηχανισμό για τον συντονισμό δράσεων που θα οδηγήσουν σε ένα άλλο μοντέλο ανάπτυξης και κοινωνικής οργάνωσης, οπωσδήποτε καλύτερο από το σημερινό.

Πως αντιμετωπίζει η πολιτική "ηγεσία" αυτό το γεγονός;

Από τον Ηπειρωτικό Αγώνα πάλι η διαπίστωση.

"Οι άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, απέδειξαν περίτρανα ότι πάνω απ' όλα βάζουν τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και τα πολιτικά παιχνίδια, και όχι το καλό του νομού και των δημοτών."

Και δυστυχώς όχι μόνο οι άνθρωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Βρισκόμαστε πέντε μήνες πριν τις Δημοτικές εκλογές. Πολύτιμος χρόνος χάθηκε μέχρι τώρα χωρίς τα σοβαρά ζητήματα να έχουν επαρκώς αναλυθεί και διερευνηθεί. Και σήμερα τι συμβαίνει; Ονόματα ρίχνονται στην αρένα, πρωτοβουλίες αναλαμβάνονται, συζητήσεις διεξάγονται από τις κλίκες και τις ίντριγκες των κλειστών δωματίων, των λίγων και «εκλεκτών», όπως καταγγέλλει η Τ.Ο. ΠΑΣΟΚ Φιλιππιάδας και όπως αισθάνεται ο όποιος πολίτης στοιχειωδώς ενδιαφέρεται για τα κοινά. Ανακυκλώνονται ονόματα, για την Περιφέρεια και τους Δήμους συνοδευόμενα από τους απαραίτητους ψιθύρους, τον στηρίζει ο Παπανδρέου ή ο Σαμαράς, ή ο Μητσοτάκης, τον προωθεί ο βουλευτής ή ο Νομάρχης, είναι άνθρωπος του τάδε ή του δείνα, ανήκει σε εκείνη ή την άλλη ομάδα και πάει λέγοντας. Σας πρόλαβε ο Νομάρχης αναφωνεί ο "μη ευνοούμενος σοσιαλιστής του Δήμου Ζηρού" παίζοντας ακριβώς αυτό το παιχνίδι. Πολλές φορές έχει κανείς την αίσθηση ότι ονόματα καίγονται για να ανοίξουν το δρόμο σε άλλους, έχοντας πιθανώς διασφαλίσει μια καλή προοπτική για αργότερα. Είναι οι λεγόμενοι "λαγοί". Οι διαδικασίες αυτές είναι το εχέγγυο για να αναπαραχθεί ίδιας ποιότητας πολιτικό προσωπικό με αυτό που επικρατεί σήμερα. Δέσμιο των προσώπων, των συμφερόντων και των λειτουργιών που το ανέδειξαν, όπως και το προηγούμενο, θα χρησιμοποιήσει αργότερα τις ίδιες λειτουργίες για να αναπαραχθεί το ίδιο.

Αν όμως είναι επιτακτική η ανάγκη η χώρα να βγει από την κατοχή, αν είναι επιτακτική η ανάγκη να χυθεί άπλετο φώς, αν οι Πολεοδομίες (των Δήμων και των Νομαρχιών) όπως και η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι πρώτες στην λίστα της διαφθοράς όπως καταγγέλλει ο βουλευτής Β. Παπαχρήστος στο συνέδριο της ΤΕΔΚ Πρέβεζας, αν πρέπει να ματώσουμε, όπως ισχυρίζονται οι πολιτικοί αρχηγοί, τότε προκύπτουν αβίαστα τα ερωτήματα:

Πρώτον, αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και που ακροθιγώς περιέγραψα παραπάνω είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσουμε; Αυτές τις πρακτικές πρέπει να ανεχθούμε; Για μια ακόμη φορά; Εκεί θα καταντήσουν οι απαιτήσεις μας; Έτσι θα οδηγηθεί η χώρα συνολικά και ο τόπος μας στην νέα εποχή;

Δεύτερον, αν ο δρόμος δεν μπορεί να είναι άλλος από την εμβάθυνση και την διεύρυνση της Δημοκρατίας ποιός θα αναλάβει την ευθύνη να οργανώσει το Δημόσιο διάλογο και να διασφαλίσει την Δημοκρατική διέξοδο από την κρίση;

Ανήκω σε μια γενιά που γαλουχήθηκε με την ιδέα ότι οι πολιτικοί σχηματισμοί συγκροτούν έναν από τους πυλώνες της Δημοκρατικής οργάνωσης της κοινωνίας μας. Ότι ως τέτοιοι έχουν την ευθύνη να αναλάβουν εκείνες τις πρωτοβουλίες και να υλοποιήσουν εκείνες τις δράσεις που μπορούν:

Να εγκαθιδρύσουν και να διασφαλίσουν την λειτουργία των θεσμών που θα εγγυηθούν την διαφάνεια και την αξιοκρατία.

Να κάνουν πράξη την Δημοκρατική απαίτηση για την συμμετοχή του πολίτη στις αποφάσεις που τον αφορούν.

Είναι αυτές οι διαδικασίες που θα αναδείξουν νέους ανθρώπους, χωρίς εξαρτήσεις, με καθαρό μυαλό και ικανότητα να χειριστούν τις κοινές υποθέσεις. Είναι αυτές οι διαδικασίες που θα διασφαλίσουν την διαφάνεια και θα βοηθήσουν στο σπάσιμο της διαπλοκής. Είναι αυτές οι διαδικασίες που θα δώσουν ελπίδα και προοπτική.

Συνεχίζω να έχω την ίδια πεποίθηση, παρόλο που πάμπολλα παραδείγματα μπορούν να αναφερθούν για το αντίθετο.

Την ευθύνη και την υποχρέωση την έχουν. Μπορούν;

Μην ισχυρισθούν ότι δεν υπάρχει χρόνος. Γιατί ακριβώς αυτό είναι το πρόβλημα. Δεν υπάρχει χρόνος αν ακολουθήσουμε τις παλιές λογικές. ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ.

Η Δημοκρατία, η συμμετοχή του πολίτη και η οργάνωση του διαλόγου για το τι θα κάνουμε πρακτικά αύριο, είναι τα ζητούμενα και όχι τα ονόματα των υποψηφίων. Αν δεν θέλουμε να εκλέξουμε πάλι τους παλιούς ή νέους που θα αναπαράγουν το παλιό για να απογοητευθούμε για μία ακόμη φορά.

Τα συμπεράσματα δικά σας...