Αύριο Κυριακή 7 Νοέμβρη έχουμε πέντε επιλογές:
· Να στηρίξουμε την Δημιουργία και την Προοδευτική Προοπτική.
· Να ανεχθούμε την ανεπάρκεια και την αντίδραση στις αλλαγές.
· Να αποδεχθούμε την εξάρτηση από ιδιοτελή συμφέροντα και πολιτικούς πάτρωνες.
· Να οδηγηθούμε στην περιχαράκωση και ουσιαστικά στην περιθωριοποίηση.
· Να απέχουμε από όσα μας αφορούν, να δώσουμε λευκή επιταγή σε άλλους να διαμορφώσουν το παρόν και το μέλλον μας, να ακυρώσουμε την ίδια την πολιτική μας υπόσταση.
Τριάντα έξη χρόνια μετά την κατάρρευση της Δικτατορίας, σε συνθήκες εξαιρετικά δύσκολες για την χώρα και τους πολίτες, η στάση μας πρέπει να συμβάλλει:
· Στην αποκατάσταση του ελλείμματος Δημοκρατίας και συμμετοχής του πολίτη.
· Στην προώθηση της Ανάπτυξης και της προστασίας του περιβάλλοντος.
· Στην προάσπιση της Κοινωνικής Συνοχής.
Ο ‘’Καλλικράτης’’ και η υλοποίησή του αποτελεί, ανεξάρτητα από επιφυλάξεις, μια πρόκληση για όλου μας.
Η αποχή, οι λευκές επιταγές, η ακύρωση της πολιτικής μας παρουσίας, δεν έδωσαν ποτέ απάντηση στα προβλήματα ούτε συνέτισαν κανέναν. Αντίθετα αφήνουν το πεδίο ελεύθερο σε άλλους να καθορίζουν τις εξελίξεις και να επενδύουν στην απογοήτευση και στην απουσία των πολιτών.
Σήμερα περισσότερο από ποτέ πρέπει να συνεργαστούμε και να καταθέσουμε δημιουργικές απόψεις για το σήμερα και το αύριο. Η στείρα καταγραφή δυνάμεων δεν προσθέτει στην απαίτησή μας να αλλάξουμε και να αλλάξουμε τώρα.
Το φθαρμένο και αναξιόπιστο πολιτικό προσωπικό, προσπαθεί με κάθε τρόπο και μέσο, χωρίς αρχές, να συνεχίσει την πολιτική του παρουσία, ταυτιζόμενο με ιδιοτελή και αδιέξοδα συντεχνιακά συμφέροντα. Η αποχώρησή τους από την πολιτική σκηνή είναι για αυτούς ένα οδυνηρό γεγονός που προσπαθούν απεγνωσμένα να αποφύγουν. Πολύ εύκολα αποκαλύφθηκε η ‘’ποιότητα’’ του πολιτικού τους λόγου και της συμπεριφοράς τους. Αργυρές γραφίδες ανέλαβαν το δύσκολο έργο να εξηγήσουν τα ανεξήγητα, αποκαλύπτοντας ακόμη περισσότερο τους στόχους τους, επιδεινώνοντας την θέση τους και καταδεικνύοντας την αδυναμία τους να συγκροτήσουν δημόσιο ολοκληρωμένο πολιτικό λόγο. Η γνωστή πλέον σε όλους φανερή και παρασκηνιακή καθοδήγηση έδωσε νέο νόημα στην λέξη ‘’ανεξάρτητος’’ ταυτίζοντας την με την πιο θλιβερή εξάρτηση από παράγοντες και παραγοντίσκους.
Η λειτουργία του νέου διευρυμένου Δήμου Ζηρού απαιτεί σοβαρότητα, προσωπική και συλλογική επάρκεια, όραμα, σχέδιο και σκληρή δουλειά. Απαιτεί πίστη και δέσμευση στις αλλαγές που σηματοδοτεί ο ‘’Καλλικράτης’’. Οι δυνάμεις της συντήρησης είχαν την ευκαιρία να αποδείξουν τα στενά όρια των δυνατοτήτων τους. Χρειαζόμαστε γνώση, δύναμη και αποφασιστικότητα για να προχωρήσουμε μπροστά.
Η συνεργασία των ανθρώπων που πιστεύουν στη Δημοκρατία, την Αποκέντρωση, την Αυτοδιοίκηση, την Συμμετοχή, την Αλληλεγγύη, την Διαφάνεια, την Ανάπτυξη, την Προστασία του Περιβάλλοντος είναι σήμερα περισσότερο απαραίτητη από ποτέ.
Η ανάγκη απόρριψης οποιασδήποτε κηδεμονίας και παραγοντίστικης συμπεριφοράς, απαιτεί να συγκροτήσουμε ΣΗΜΕΡΑ μια ΜΕΓΑΛΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ που θα ενώσει τους πολίτες του Δήμου Ζηρού στην βάση κοινών αρχών, στόχων και προοπτικών.
Αυτά τα στοιχεία οδήγησαν στην δημιουργία της ‘’Δημιουργικής Πορείας’’ και όχι απλά το χρίσμα ενός πολιτικού φορέα. Η ‘’Δημιουργική Πορεία’’ αποτελεί την απάντηση των πολιτών όχι μόνο για τις επόμενες εκλογές και στα προβλήματα που συσσωρεύτηκαν από πολιτικές του παρελθόντος, αλλά και στις προκλήσεις του παρόντος και του μέλλοντός μας.
Για αυτούς τους λόγους συμμετέχω στις εκλογές.
Για αυτούς τους λόγους στηρίζω την ‘’Δημιουργική Πορεία’’ και τον Κώστα Βογιατζή.
Για αυτούς τους λόγους ζητώ την στήριξή σας.
Μαζί για την Ανάπτυξη και το περιβάλλον.
Μαζί για την Δημοκρατία, την Διαφάνεια και την Συμμετοχή.
8 σχόλια:
Αγαπητέ Βησσαρίωνα δεν νομίζω να
πιστεύεις οτι με τον με τον κατά λάθος επιλεγέντα ο τόπος θα πάει
μπροστά.
Καλή επιτυχία σε σένα.
Οι πολιτικές διαδικασίες των πολιτικών φορέων για τις εκλογές του "Καλλικράτη", είναι και αυτές υπό κρίση.
Οι παραπολιτικές διαδικασίες είναι ένα άλλο ζήτημα.
Η συγκρότηση ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ με προοπτική και πραγματικά ακηδεμόνευτων είναι ένα τρίτο.
Μια ακόμα εκλογική αναμέτρηση, κρίσιμη (όπως όλες), και καθοριστική για το μέλλον. Μόνο που αυτή τη φορά, φαίνεται πως τα επίθετα έχουν πραγματικό περιεχόμενο.
΄Ο, τι και να γίνει αύριο, την επομένη θα χαραχτεί, εν πολλοίς, η πορεία της Ελλάδας στον 21ο αιώνα. Τώρα είναι που τελειώνει, ουσιαστικά ο λεγόμενος κύκλος της μεταπολίτευσης και μπαίνουμε, ως χώρα και ως λαός, σε μια νέα εποχή.
Οι μεγάλοι ηγέτες δεν κρύβουν τα προβλήματα και τα διλλήματα, αλλά τα παρουσιάζουν και τα θέτουν μπροστά στο λαό, προκειμένου, ως κυρίαρχος να πάρει τις αποφάσεις του.
Οι δυνάμεις της παρακμής και της χρεοκοπίας, δίνοντας τον τελευταίο αγώνα τους, χαρακτήρισαν την πεμπτουσία της Δημοκρατίας, εκβιασμό !
Οι διαχειριστές των ιδεών και των πολιτικών, που έφερε τη χώρα στο γκρεμό, τη διεθνή απαξίωση και το διασυρμό, επιμένουν να προκαλούν !
Μοιάζει να έχει διαμορφωθεί ένα παράξενο μέτωπο, μια ανίερη συμμαχία, όπως λέγαμε παλιά, μια ετερόκλητη σύμπλευση ακροδεξιών, δεξιών, αριστερών και αριστερίστικων πολιτικών δυνάμεων, που επιδιώκει ν΄ ανακόψει την πορεία διάσωσης της χώρας, την απομάκρυνσή της από το χείλος της χρεοκοπίας, που την έφεραν ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ !
ΥΓ.
To καταγράφω όπως το διάβασα και το προσυπογράφω...
Eίναι ψυχοθεραπευτικό...
Διαβάστε το,
Χρειάζεται ένα: "Συγνώμη ρε Σύντροφοι"
Τα έχω πει τόσες φορές.
Τα ξαναλέω και πάλι, ευθύς μετά την πρωθυπουργική διακαναλική συνέντευξη.
Το πρόβλημα βρίσκεται μέσα στο σπίτι σου κι όχι στις αυλές των κακών γειτόνων...
Κατά συνέπεια ποιόν απειλούσες με εθνικές εκλογές μωρέ πρόεδρε;
Τον μπαρούφα τον Αντωνάκη, τον μικρό Αλέξη ή την παλαιολιθική κυρία Αλέκα;
Αυτοί για τα μικροκομματικά τους συμφέροντα όχι μόνο θα ανεμίζουν αντιμνημονιακά λάβαρα, αλλά μέχρι κεράκια θα ανάβουν σε δεήσεις υπέρ της ...αποτυχίας (!) των «μέτρων».
Δεν τους νοιάζει "δεκάρα" η πτώχευση της χώρας, αλλά η πάρτη τους.
Πως θα ξεγελάσουν τον ελληνικό λαό και θα ξαναπιάσουν τα πόστα της εξουσίας ή πως θα τσιμπήσουν 1% παραπάνω από την εκλογική τους δύναμη, ώστε να διατηρούν τα μαγαζιά τους...
Στο σπίτι σου ρίξε τη ματιά σου σύντροφε πρόεδρε.
Στην Ιπποκράτους, που χάσκει άδεια σαν το καβούκι που μόλις το ρουφήξανε σε μια ωραία σαλιγκαράδα στιφάδο.
Άδεια τα κεντρικά από κόσμο, από υψηλόβαθμα κομματικά και κυβερνητικά στελέχη.
Πολυκαιρισμένες οι σαλάτες Caesars στο μπαρ του 1ου ορόφου.
Κενό ακόμη και από ...πολιτική το κτήριο, αφού οι αίθουσες συνεδριάσεων και ολομελειών στέκουν στέρφες, σαν αίθουσες τοκετού σε μαιευτήριο που δεν έχει πελατεία...
Σύντροφε Πρόεδρε σου έστειλα πολλά μηνύματα, μέσα από μικρά άρθρα και χρονογραφήματα, ελπίζοντας ότι ως blogger κι εσύ θα τα λάμβανες όταν θα σερφάριζες με το laptop σου ενώ πέταγες από Αθήνα σε Νέα Υόρκη μέσω Βρυξελών.
Έπεσα έξω.
Δεν τα έλαβες... (ή μήπως δεν τους έδωσες σημασία;)
Γιατί αν λίγο τους έδινες προσοχή, όχι διακαναλική δεν θα χρειαζόσουνα, αλλά τα σώβρακα θα τους έπαιρνες στις 7 Νοέμβρη.
Μόνον να πρόσεχες το κόμμα σου.
Αυτό έπρεπε.
Να ενημερώσεις για το πρόβλημα τα μέλη και τους φίλους του Κινήματος.
Να ακουμπήσεις πάνω στην δημοκρατική κοινωνική βάση του ΠΑΣΟΚ.
Να αναλύσεις τα κεσάτια της ψωροκώσταινας και για τα χρέη που μας άφησε ο ανεπρόκοπος (ο καταλληλότερος τρομάρα του).
Να συζητήσεις μαζί τους (γιατί δεν είναι βλάκες πίστεψε με κι ας μην έχουν πτυχία από το Tufts University) και να πάρεις την έγκρισή τους.
Τους αγνόησες και βασίστηκες στις δημοσκοπήσεις που τέλη του 2009 και αρχές του 2010 σου έδιναν έγκριση να πάρεις σκληρά μέτρα σε ποσοστά αστρονομικά 60-80%...
Αλλά οι Έλληνες είναι σκατοκουφάλες πρόεδρε και δημοκράτες μέχρι έναν πόντο πριν από την τσέπη τους.
Ποια κοινή προσπάθεια και ποιος πατριωτισμός ρε σύντροφε Γιωργάκη μου.
Τους πίστεψες και βασίστηκες στα σάπια μήλα που σου προσέφεραν η GPO, η RASS, η Mark και το δημοσκοπικοαναλυτικό αποτέτοιο της μαμάς τους.
Οι τρελαμένοι ΠΑΣΟΚοι πρόεδρε θα στην κάνουν.
Οι ανδρεϊκοί, οι κεντραριστεροί, οι τριτοσεπτεμβριστές, οι ΓΣΕΕήτες και οι ΑΔΕΔΥτες, ...οι απελπισμένοι και οι κομματικά φτυσμένοι.
(Καθένας με τους λόγους του)
Αυτό που θα συμβεί στις 7 του μήνα μην το εκλάβεις ούτε σαν μπάτσο από τα δεξιά, μα ούτε σαν χαστούκι από τα αριστερά…
Μην την πατήσεις με παραίτηση της κυβέρνησης και προσφυγή σε εθνικές εκλογές που θα είναι βούτυρο στο ψωμί των ανόσιων και καταστροφή για το λάο.
Να το εκλάβεις σαν προειδοποίηση των δικών σου και να πείς: “Συγνώμη ρε Σύντροφοι»
Γιατί πριν από όλα Πρόεδρε, η Δημοκρατία βασίζεται πάνω στην υγιή λειτουργία των Κομμάτων.
Πιστεύω πιά από τις 15 του μήνα Νοέμβρη και μετά τον ορυμαγδό των εκλογών να ξέρεις τι θα πρέπει να κάνεις…
Με συντροφικούς χαιρετισμούς…
Αναρτήθηκε από a s t r o b o y
Η αποχή για ένα μέρος εκείνων που την αποφάσισαν, δεν ήταν ένδειξη διαμαρτυρίας ή συνειδητής πολιτικής επιλογής προς τα πολιτικά κόμματα. Ηταν απαξίωση προς τους ίδιους τους συμπολίτες τους. Ήταν πεπεισμένοι πως οι περισσότεροι συμπολίτες είναι ανεγκέφαλα τσιράκια του ενός ή του άλλου ή ανόητοι που θα ρίξουν το φακελάκι έτοιμο. Μεταξύ μας έχουμε χάσει την αξιοπιστία.
Η μεγαλύτερή μας απογοήτευση πλέον δεν είναι οι διαβρωμένοι , ανούσιοι πολιτικοί, είναι ο γείτονας που δεν του έχουμε πια καμιά εμπιστοσύνη, ο σύντροφος που δεν μπορούμε να βρούμε, ο συναγωνιστής που έχει μεταλλαχθεί, ο συνάνθρωπος που τραβάει τα ίδια ζόρια με εμάς αλλά δεν θέλει να καταλάβει πιο είναι το συμφέρον του. Ενα μέρος της αποχής ήταν γιατί κάποιοι είπαν "δεν με ενδιαφέρει αν ζήσει ή αν πεθάνει αυτός ο κωλολαός" Η αποχή από τη πολιτική ζωή μπορεί να δαιμονοποιηθεί πολύ εύκολα. Αυτό όμως που μας έρχεται κατάμουτρα και σύντομα θα το δούμε σε πολλές ευκαιρίες στα γεγονότα που θα ακολουθήσουν είναι η αποχή από την ίδια τη ζωή. Η σιχασιά για τον ίδιο το συνάνθρωπό μας. Η συνεχώς αυξανόμενη "πολιτική αγοραφοβία" που περιλαμβάνει την πλήρη περιφρόνηση σε θεσμούς, πρόσωπα, ιδέες, ελπίδες, προοπτικές, σχέδια.
Καταλαβαίνετε πόσο μόνοι, απροστάτευτοι, χωρίς ελπίδα νοιώθουν οι περισσότεροι από τους νέους μας. Καταλαβαίνετε πόσο απαξίωση νοιώθουμε ο ένας άνθρωπος για τον άλλον? Πόσο λίγο εμπιστευόμαστε πλέον ότι κινείται γύρω μας?
Τα μόνα αγύριστα κεφάλια πλέον είναι τα κομματόσκυλα και το σόι τους. Ο υπόκοσμος. Οι κατέχοντες τα κλεμμένα. Εκείνοι που θα συνεχίσουν να τρώνε και όταν οι άλλοι θα πεινάνε. Κάτι αμετανόητα γεροντάκια που δεν υπάρχει περίπτωση να ψηφίσουν κάτι άλλο από αυτό που ψήφιζαν όλη τη ζωή. Και οι ηλίθιοι που συνεχίζουν να πιστεύουν ακόμα στα ταξίματα του καφενείου και στις υποσχέσεις του βλαχοδήμαρχου για να κουτσοβολέψουν τη μίζερη ύπαρξή τους.
Η παραπάνω παράγραφος καταλαμβάνει το 30% του ελληνικού λαού.
Το υπόλοιπο 70% κινείται μπερδεμένο σ΄ενα χτες που πέθανε και σε ένα αύριο που δεν μπορεί να καταλάβει ποιο θα είναι και από ποιους θα διαμορφωθεί. Θέλει να τολμήσει κάτι αλλά τι? Προσπαθεί να βρει μια πολιτική λύση που να είναι πραγματοποιήσιμη (καθότι η επανάσταση και η νέα ελληνική επανάσταση δεν μοιάζουν εφικτά...) και δεν ξέρει ποια είναι αυτή.
Και σ΄αυτό το 70% μέσα υπάρχει ένα νέο ποσοστό τραγικότητας. Δεν ξέρω τώρα αν είναι το 5 το 10 το 20% αλλά σύντομα το βλεπω να γίνεται κυρίαρχο. Καθώς οι παλιοί θα πεθαίνουν χωρίς να έχουν σκάψει με επιμέλεια και φροντίδα το χωράφι γύρω τους, τα νέα λουλούδια που θα φυτρώνουν θα είναι πιο εύκολο να μαραθούν παρά να ανθίσουν στη στείρα γη.
Είμαστε εγκλωβισμένοι και νοιώθουμε ανίκανοι να κάνουμε κάτι που να φέρει ουσιαστική αλλαγή στη πορεία του ΔΝΤ. Είμαστε αδύναμοι μπροστά στο ΔΝΤ. Δεν έχουμε σημασία όσο και να χτυπιόμαστε για τη διεθνή πραγματικότητα κι αυτό ρίχνει τα φτερά. Κλείνει το κόσμο στο σπίτι, δεν πάει στις κάλπες κάποιος που έχει πειστεί πως όλα είναι μάταια.
Κι εδώ η αριστερά εισπράττει ένα μεγάλο μερτικό από αυτή την απογοήτευση (πως τίποτα δεν είναι εφικτό από ότι λέει τελικά) Δεν ξέρω πως θα διαβάσει το μήνυμα ο Περισσός, ο ΣΥΡΙΖΑ οι άλλες αριστερές δυνάμεις. Ελπίζω να μην το διαβάσουν πάλι χωρίς να το κοιτάνε. Δεν έχετε υποχρέωση σήμερα να παλέψετε μόνο για τις άδειες τσέπες, έχετε την υποχρέωση να παλέψετε για τις άδειες ψυχες. Τα άδεια μάτια. Τα μαραμένα μυαλά που αγνοούν εντελώς το λόγο ύπαρξής τους.
Αν δεν σκάψετε καλά το χωράφι να φυτρώσουν νέα άνθη, όλη σας τη ζωή θα αναλλώνεστε να τσακώνεστε με τα ζιζάνια μιας εποχής που ήδη έχει πεθάνει.
Θα δείτε ότι την επόμενη Κυριακή θα υπάρξουν διάφορες εκπλήξεις. Αν θα είναι δυσάρεστες ή ευχάριστες θα εξαρτηθεί από πόση βρομοδουλειά θα κάνουν τα ΜΜΕ, οι φυλλάδες και τα παπαγαλάκια που θα ξεχυθούν σε δρόμους και πλατείες. Γιατί θα γίνει πολύ βρομοδουλειά. Όση δεν μπορείτε να φανταστείτε.
ΠΟΙΟΙ, ΤΕΛΙΚΑ, ΨΗΦΙΣΑΝ ΠΑΣΟΚ ?...
Οι δημόσιοι υπάλληλοι (εν ενεργεία και συνταξιούχοι), που είδαν τις αποδοχές τους να πετσοκόβονται, στο όνομα της τιμωρίας και της εξυγίανσης του αμαρτωλού δημόσιου τομέα, δεν είχαν κανένα λόγο να ψηφίσουν τους υποψηφίους του ΠΑΣΟΚ, αντίθετα είχαν πολλούς, για να καταψηφίσουν ή ν΄ απέχουν.
Συνακόλουθα και οι συνταξιούχοι του ιδιωτικού τομέα που ξέμειναν από τα δώρα τους, με τι καρδιά και ποιο κίνητρο θα τόριχναν στους …Σγουρούς ;
Οι εργαζόμενες μητέρες, οι οποίες, μέσω του Ασφαλιστικού, εγκλωβίστηκαν, μπαμ και κάτω, για κάμποσα επί πλέον χρόνια στη δουλειά, στο όνομα της εξίσωσης των ορίων ηλικίας, (η εξίσωση στα λοιπά ζητήματα, παραμένει στις καλένδες…), με ποια όρεξη, αλήθεια, θα επέλεγαν κυβερνητικούς ;
Από την άλλη, οι γιατροί, καθώς και οι άλλοι ελεύθεροι επαγγελματίες, που ένοιωσαν στο πετσί τους την εκστρατεία κατά της φοροδιαφυγής και των μαύρων αμοιβών, σίγουρα δεν θα ξεπέρασαν τα ζόρια και δεν θα μπόρεσαν ν΄ αφήσουν το θυμό τους στην άκρη.
Οι μεταφορείς, οι φορτηγατζήδες, τα πρώτα «θύματα» της περιβόητης απελευθέρωσης των επαγγελμάτων, καθώς επίσης οι φαρμακοποιοί, οι συμβολαιογράφοι, ακόμα και οι ταξιτζήδες, όλοι τους επόμενα, «θύματα» μιας παρόμοιας, εξαγγελμένης ήδη, κυβερνητικής απόφασης, μάλλον δεν είχαν λόγους να υπακούσουν στα κελεύσματα του Γ. Παπανδρέου για «στάση ευθύνης».
Πολλές χιλιάδες φορολογούμενοι, κάθε τάξης και επαγγέλματος, που έλαβαν προεκλογικά το ραβασάκι της περαίωσης, είτε με ανύπαρκτη υποχρέωση, είτε με εκβιαστική πρόταση, είχαν κάθε δίκιο να βγουν απ΄ τα ρούχα τους και να γυρίσουν την πλάτη τους σε κάθε συνδυασμό πράσινης απόχρωσης. Στο ίδιο μοτίβο, από πιο πριν, οι έμποροι και οι άλλοι επιχειρηματίες, που υποχρεώθηκαν να κόβουν αποδείξεις για τα λεφτά που εισπράττουν...
Οι δικαστές, που εξεμάνησαν από την, επίσης προεκλογική, απόπειρα του Καστανίδη, να βάλει κανόνες, όρους και χρονικούς περιορισμούς στις διαδικασίες απονομής της δικαιοσύνης, αναστατώνοντας ένα διαχρονικά ανεξέλεγκτο φέουδο, πόσο ΠΑΣΟΚικά, λέτε, να φέρθηκαν προχθές την Κυριακή ;
Πιο κει, οι καθηγητές των ΑΕΙ και των ΤΕΙ, που είδαν τη Διαμαντοπούλου, μια εβδομάδα, μόλις, πριν τις εκλογές, ν΄ ανακοινώνει αλλαγές, που ξεβολεύουν το σύστημά τους, που προβλέπουν, (άκουσον – άκουσον), ειδικούς managers για τη διαχείριση των οικονομικών και επιβάλλουν την συνεχή αξιολόγηση της λειτουργίας και της αποτελεσματικότητας των τριτοβάθμιων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, υπάρχει καμιά αμφιβολία για το ποια στάση επέδειξαν ενώπιον της κάλπης ;
Κι από κοντά, βέβαια, στην αντικυβερνητική συμπεριφορά κι οι φοιτητές, στο όνομα της πατροπαράδοτης αντίθεσης και αντίδρασης σε κάθε πρόταση αλλαγής στα Πανεπιστήμια !
Μ΄ αυτά όλα, ως (αναμφισβήτητα) δεδομένα, φυσικά όχι της ίδιας βαρύτητας και αξιολόγησης και με πολλά άλλα παρόμοια, που δεν αναφέρονται εδώ, πόσο εξωπραγματικό ή αφελές ακούγεται το ερώτημα : τελικά ποιοι ψήφισαν ΠΑΣΟΚ ?...
>>>Διαβάστε τη συνέχεια...
Χωρίς ερευνητικά στοιχεία, λεπτομερείς αναφορές δεν μπορεί να γίνουν κι ούτε θα μάθουμε ποτέ, μάλλον, την ακριβή ταυτότητα των «δραστών», που επέμεναν πράσινα. Μπορούμε, όμως, με αρκετό ρεαλισμό να εκτιμήσουμε, πως οι ψήφοι στήριξης και ανοχής της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου, προήλθαν από πολίτες, ανά την Ελλάδα, οι οποίοι βλέπουν στην πολιτική της, τη μοναδική διέξοδο από την κρίση, η οποία ταλανίζει την οικονομία, αλλά και την κοινωνία.
Είναι επίσης σίγουρο – δεν γίνεται αλλιώς – πως ανάμεσά τους υπήρξαν χιλιάδες ελλήνων, που ανήκουν στις παραπάνω, αλλά και σε άλλες κατηγορίες και τάξεις, οι οποίοι εθίγησαν από τα μέτρα και τις αποφάσεις της κυβέρνησης τον τελευταίο χρόνο.
΄Ηταν, όμως, η άσβεστη, ακόμα, ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, ριζικά διαφορετικό από το χθες, που καθοδήγησε τους (πάνω από δυο εκατομμύρια) ψηφοφόρους να ψηφίσουν, όπως ψήφισαν και να δώσουν τη δυνατότητα για τη συνέχιση της δύσκολης και επίπονης προσπάθειας και πορείας, διάσωσης και ανόρθωσης της χώρας !...
Αναρτήθηκε από ΛΟΓΟΠΛΟΚΟΣ
a re Vissarion...den ixeres! den rwtages? i mipws me to 13,kati % k me kati retalia tis aristeras promodoteisai meta apo 4 xronia? einai oi idoi pou mas parousiasan ton Zapsa san swtira k koita tin katantia tou stous Oikologous me 661 psifous...ta retalia pnata retalia tha nai Vissariwn
Αγαπητέ μου του προηγούμενου σχολίου.
1. Σύγκρουση με αντιλήψεις και πρακτικές δεκαετιών.Σε όλους τους χώρους.
2. Συνεργασία των δυνάμεων που πιστεύουν στην Δημοκρατία, την Συμμετοχή, την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
3. Συγκρότηση Προοδευτικής Αυτοδιοικητικής Κίνησης χωρίς κηδεμονεύσεις.
4. Όραμα, σχέδιο και σκληρή δουλειά από πολλούς για πολλά χρόνια.
5. Απόρριψη των αδιέξοδων προσωπικών αντιπαραθέσεων. Αρκετά ταλαιπώρησαν την πόλη.
6. Να πείσουμε τους νέους ότι η πολιτική δεν είναι αυτό που τους παραδίδουμε. Αλλά αυτό που μπορούν οι ίδιοι ίσως να φτιάξουν.
Αυτός είναι ο πηρύνας των προτάσεών μου. Έτσι καθορίζω την στάση μου.
Άν έχεις άλλη πρόταση, να την ακούσω και να την συζητήσω με ευχαρίστηση. Δεν θα συμμετέχω όμως σε επιμέρους παραπολιτικές και παραγοντίστικες λογικές, συζητήσεις και πριμοδοτήσεις. Δεν οδηγούν πουθενά.
Αυτά που συμβαίνουν στον τόπο μας είναι το κόστος που πρέπει να πληρώσουμε για όσα κάναμε και δεν κάναμε για πολλά χρόνια.
Δημοσίευση σχολίου